Een nieuwe stad met vele nieuwe routes
Ongeveer 2 maanden geleden ben ik verhuisd van Den Haag naar Amsterdam. Een nieuwe stad met vele nieuwe routes en mooie plekken. In Den Haag nam ik regelmatig de fiets en zo gebeurt dit ook in Amsterdam. Tevens een mooie manier om de stad te leren kennen en in allerlei leuke straatjes en wijken terecht te komen. Inmiddels heb ik ook de Amsterdamse fietsmentaliteit leren kennen wat redelijk individualistisch is, gehaast en verre van sociaal met een zo dicht mogelijke rijafstand en passage van mede fietsers. Ik stelde mijzelf de vraag in hoeverre ik mij wil aanpassen, meegaan in deze gehaaste flow? Rustig blijven fietsen, overzicht houden en op het juiste moment mijzelf ertussendoor wurmen en oversteken, dat gaat goed. Inmiddels heb ik wel een fietskettingbotsing veroorzaakt. Wat fietsers achterop omdat ik iets eerder stopte dan men had verwacht. Gelukkig was iedereen ongedeerd en ik vroeg mij af: “hoe geef je achteropkomende fietsers aan dat je wil remmen zonder remlicht? Wel een dingetje hoor in Amsterdam”. Niemand had hier direct een antwoord op maar we wensten elkaar nog een fijne fietstocht naar huis.
Gedrag
Dagelijks kom je in aanraking met veranderende omstandigheden. Hoe reageer je daarop? Hoe gedraag je je dan? Wat neem je mee als ervaring? Wat leer je van de situatie en wat kan je toepassen wanneer je een volgende keer hetzelfde tegenkomt? Ook ik kwam vandaag weer tot het besef dat het zeker geen zin heeft om een verandering of een specifieke situatie uit de weg te gaan. Omgaan met een verandering heeft immers een doel. Zo sprak ik eerder hierover in mijn blog ‘Verandering brengt beweging’. Wat laat het jou zien en ervaren? Welke weg je ook neemt, zolang je de verandering niet doorloopt en accepteert, je niet bewust bent van jouw thema of leerproces, komt er opnieuw een moment met een soortgelijke situatie.
“…snel thuis willen zijn heeft mij eerder afgeremd.”
Ik fietste vanuit de Kinkerstraat in Amsterdam naar huis. Gewoonlijk ga ik de brug over en dan kies ik een van de mogelijke fietsroutes naar huis. De meeste dagen ben ik niet gehaast en neem ik de tijd, zelfs wanneer er een brug open staat. Deze dag bleek ik er anders in te zitten wat ook mag. Echter besefte ik dat ik ook wel eens een keuze maak die achteraf geen verbetering geeft. Bij de Kinkerstraat stond de brug open. Ik had geen zin om stil te staan en rustig te wachten tot ik weer door kon rijden. De openstaande brug was geen langdurige blokkade want het zou een tweetal lange boten duren voordat het weer dicht zou gaan. Ik wilde niet wachten en ging naar rechts, parallel aan het water, een straat in ervan uitgaande dat ik snel weer op een andere herkenbare weg uit zou komen. Weliswaar zou de volgende brug open gaan omdat dezelfde boten door moesten varen maar die open brug zou ik wel even voor zijn, dacht ik. Echter de route die ik koos was nieuw voor mij en bleek aardig omrijden. Uiteindelijk kwam ik wel weer uit op de bekende weg maar….de volgende brug waar ik over heen moest rijden bleek ook open te staan en hier moest ik ook ‘wachten’.
Bewustwording
Ik besefte dat mijn keuze mij naar eenzelfde situatie als de vorige had geleid en waarom? Ik wilde niet even het geduld opbrengen om stil te staan, het wachten te ondergaan om vervolgens rustig naar huis te fietsen. Waarom was ik zo ongeduldig? Hoewel ik wel al fietsend in beweging was, heeft mijn keuze ertoe geleid dat ik niet sneller thuis was, sterker nog het vertraagde alleen maar. Kortom, mijn snel thuis willen zijn heeft mij eerder afgeremd.
Haastige spoed is zelden goed. Heb geduld!
